Fraser island
Blijf op de hoogte en volg Peter, Josijn, Lise en Silke
15 Juli 2015 | Australië, Hervey Bay
Zondagochtend vetrokken we uit een nat en winderig Sydney, op naar Fraser Island. Het grootste zandeiland ter wereld. De vlucht naar Hervey Bay was een turbulente, wederom tot ongenoegen van Silke’s maagje. Vanuit Hervey Bay met de ferry in 45 minuten naar het eiland gevaren. Het was mooi zonnig weer, dus heerlijk genoten van het uitzicht tijdens de boottocht.
Fraser was in 1 woord fantastisch!!! We twijfelden of we wel moesten gaan vanwege het seizoen, de prijs en de omweg, maar het was het allemaal drie dubbel waard! We hebben er 1 dag met een 4 wd rond gereden en omdat er geen verharde weg te bekennen is en het hele eiland uit zand bestaat was dat nogal een hobbelig avontuur! Tot grote lol van de meiden achterin!
Eerst een heel eind binnendoor de bossen naar de andere kant van het eiland en daarna 55 km naar het verste punt voor vandaag, Indian Head. Kei hard over het strand met rechts de prachtige blauwe zee. Zo gaaf dit! Af en toe moesten we door een kreekje en spatte het water over de voorruit. Omdat je over het strand rijdt hier moet je natuurlijk wel rekening houden met eb en vloed, maar we hadden het geluk dat het bijna de hele dag eb was en dus hadden we de tijd.
Bij Indian Head klommen we een hoge in de zee uitstekende rots op. Een van de weinige rotsen op het eiland. Lise deed dit met het gemak van een jonge berggeit! Bovenop had je een prachtig uitzicht op de glasheldere zee beneden en zagen we kleine haaien en in de verte dolfijnen en spuitende walvissen. Maar helaas wat dit zo ver af dat het voor de meiden niet meer te herkennen was als dolfijnen en walvissen. Desondanks genoten we van het uitzicht.
De volgende stop was het Maheno scheepswrak. Een oud, inmiddels roestig scheepswrak midden op het strand. Lise vond het fascinerend hoe zo’n groot schip daar terecht was gekomen en wilde er alles van weten.
Eenmaal weer landinwaarts kwamen we aan bij Central Station. Het punt van waaruit men tot de jaren 50 er op uit trok om de bossen te gaan kappen. Tegenwoordig staan er wat informatieborden, zijn er picknickplekken en is het het beginpunt van een aantal wandelingen. Wij volgden een van de kortere routes langs een kreekje met kristalhelder water. Het is er prachtig in het oerwoud. Maar ik liep er totaal niet op mijn gemak. Overal waar je komt op het eiland staan namelijk borden die je waarschuwen voor dingo’s! En ze waarschuwen je vooral met kleine kinderen. Het zijn inheemse wilde honden, die best een klein blond meisje lusten. Folders borden en een welkomspraatje in het hotel hebben ons geleerd hoe te handelen bij het tegenkomen van die beesten, maar op de een of andere manier maakte me dat alleen maar banger. Brrr wat ben je opeens kwetsbaar met 2 van die kleine meisjes bij je! Maar gelukkig kwamen we heelhuids en met 2 kinderen terug bij onze jeep en konden we verder naar onze laatste bestemming voor vandaag, Lake McKenzie. Een schitterend glad en kraakhelder meertje omgeven door oerwoud, spierwit strand en helaas een horde toeristen. De kinderen waadden er wat door het water en bakten er zandcakejes voor alle toeristen en ondertussen raakten wij aan de praat met wat Australiërs.
Tegen de tijd dat de zon onder ging (wat hier in Australië al om 17 uur is deze tijd van het jaar) waren we moe gehobbeld weer terug bij ons resort. Wat was het geweldig en prachtig!
De volgende morgen zijn we op pad gegaan voor een heerlijke wandeling door het bos met allerlei aparte vogels planten en bomen. Uiteindelijk kwamen we uit bij de zee. Hier hebben de meiden heerlijk zandkastelen gebouwd en krabbetjes gezocht. Het is zonnig weer en lijkt ietsje warmer te worden.
Helaas ging ‘s middags voor ons de boot weer terug naar Hervey Bay. We hebben getwijfeld of we überhaupt nog wel terug zouden gaan. Silke en Lise wilden wel voor altijd blijven in dit paradijs en ook wij hebben het even overwogen…maar nee er wacht ons nog zoveel moois! En als kers op de taart werden we op de terugweg vergezeld door spelende dolfijnen! Dit keer veel dichterbij.
Vandaag hebben we een dagje rustig aan gedaan. Ook dat is fijn en soms nodig als je met 2 kleine meisjes op reis bent!
Morgen rijden we een stukje terug naar Brisbane.
Fraser was in 1 woord fantastisch!!! We twijfelden of we wel moesten gaan vanwege het seizoen, de prijs en de omweg, maar het was het allemaal drie dubbel waard! We hebben er 1 dag met een 4 wd rond gereden en omdat er geen verharde weg te bekennen is en het hele eiland uit zand bestaat was dat nogal een hobbelig avontuur! Tot grote lol van de meiden achterin!
Eerst een heel eind binnendoor de bossen naar de andere kant van het eiland en daarna 55 km naar het verste punt voor vandaag, Indian Head. Kei hard over het strand met rechts de prachtige blauwe zee. Zo gaaf dit! Af en toe moesten we door een kreekje en spatte het water over de voorruit. Omdat je over het strand rijdt hier moet je natuurlijk wel rekening houden met eb en vloed, maar we hadden het geluk dat het bijna de hele dag eb was en dus hadden we de tijd.
Bij Indian Head klommen we een hoge in de zee uitstekende rots op. Een van de weinige rotsen op het eiland. Lise deed dit met het gemak van een jonge berggeit! Bovenop had je een prachtig uitzicht op de glasheldere zee beneden en zagen we kleine haaien en in de verte dolfijnen en spuitende walvissen. Maar helaas wat dit zo ver af dat het voor de meiden niet meer te herkennen was als dolfijnen en walvissen. Desondanks genoten we van het uitzicht.
De volgende stop was het Maheno scheepswrak. Een oud, inmiddels roestig scheepswrak midden op het strand. Lise vond het fascinerend hoe zo’n groot schip daar terecht was gekomen en wilde er alles van weten.
Eenmaal weer landinwaarts kwamen we aan bij Central Station. Het punt van waaruit men tot de jaren 50 er op uit trok om de bossen te gaan kappen. Tegenwoordig staan er wat informatieborden, zijn er picknickplekken en is het het beginpunt van een aantal wandelingen. Wij volgden een van de kortere routes langs een kreekje met kristalhelder water. Het is er prachtig in het oerwoud. Maar ik liep er totaal niet op mijn gemak. Overal waar je komt op het eiland staan namelijk borden die je waarschuwen voor dingo’s! En ze waarschuwen je vooral met kleine kinderen. Het zijn inheemse wilde honden, die best een klein blond meisje lusten. Folders borden en een welkomspraatje in het hotel hebben ons geleerd hoe te handelen bij het tegenkomen van die beesten, maar op de een of andere manier maakte me dat alleen maar banger. Brrr wat ben je opeens kwetsbaar met 2 van die kleine meisjes bij je! Maar gelukkig kwamen we heelhuids en met 2 kinderen terug bij onze jeep en konden we verder naar onze laatste bestemming voor vandaag, Lake McKenzie. Een schitterend glad en kraakhelder meertje omgeven door oerwoud, spierwit strand en helaas een horde toeristen. De kinderen waadden er wat door het water en bakten er zandcakejes voor alle toeristen en ondertussen raakten wij aan de praat met wat Australiërs.
Tegen de tijd dat de zon onder ging (wat hier in Australië al om 17 uur is deze tijd van het jaar) waren we moe gehobbeld weer terug bij ons resort. Wat was het geweldig en prachtig!
De volgende morgen zijn we op pad gegaan voor een heerlijke wandeling door het bos met allerlei aparte vogels planten en bomen. Uiteindelijk kwamen we uit bij de zee. Hier hebben de meiden heerlijk zandkastelen gebouwd en krabbetjes gezocht. Het is zonnig weer en lijkt ietsje warmer te worden.
Helaas ging ‘s middags voor ons de boot weer terug naar Hervey Bay. We hebben getwijfeld of we überhaupt nog wel terug zouden gaan. Silke en Lise wilden wel voor altijd blijven in dit paradijs en ook wij hebben het even overwogen…maar nee er wacht ons nog zoveel moois! En als kers op de taart werden we op de terugweg vergezeld door spelende dolfijnen! Dit keer veel dichterbij.
Vandaag hebben we een dagje rustig aan gedaan. Ook dat is fijn en soms nodig als je met 2 kleine meisjes op reis bent!
Morgen rijden we een stukje terug naar Brisbane.
-
15 Juli 2015 - 12:15
Lange Sas:
Mooi verhaal! Gaaf he, die planten die bij ons in de huiskamer staan, lijken daar op anabole te lopen! -
15 Juli 2015 - 12:24
Claudia:
Ik denk dat t een droom is, knipper eens met je ogen -
15 Juli 2015 - 13:29
Inge:
Mooi man! (behalve dan die dingo's)
Knuffel voor jullie xxx -
15 Juli 2015 - 15:16
Lian Van Esch:
heel mooi verhaal en leuk dat de kinderen toch nog de dolfijnen gezien hebben. -
15 Juli 2015 - 17:44
Jose:
Weer een mooi avontuur weer! Dat gevoel van jou, Josijn, bij die dingo's kan ik mebhelemaal voorstellen, poeh, poeh, je moet er toch niet aan denken? En zo'n beest is wat anders dan een loslopende hond in het park.
Een veilige reis naar Brisbane en op naar het volgende deel van de reis.
Kusjes van Max en oma/mama Jose -
16 Juli 2015 - 19:58
Anita Van De Vliert:
Hallo daar,
dat was een mooi verhaal en foto's en nu op naar Brisbane. geniet nog maar verder.
vele groetjes A&A. -
16 Juli 2015 - 23:40
Marja:
Wat een avontuur en dat met jullie meiskes Geweldig!!! XXXX -
17 Juli 2015 - 10:26
Je Grote Nicht :
Wow, wat geweldig om te lezen. ..nog heel veel plezier. ..knuffel xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
