Darwin, Lichfield en Kakadu

Omdat we een afstand van bijna 3000 km door niks iets teveel van het goede vonden om zomaar even te overbruggen, hadden we thuis al besloten om van Cairns naar Darwin te vliegen ipv te rijden en daar opnieuw een camper te huren. Een hele vervelende turbulente vlucht bracht ons naar Darwin.

Eerst een dagje Darwin wat een verrassend leuke rustige stad bleek te zijn. Erg warm dat wel en om het lopen daarom wat te beperken namen we voor één keer als echte toeristen en tot groot enthousiasme van de meiden een rode hop-on-hop-off-bus. Op deze manier zagen we een groot deel van de stad en het East Point Reserve. We stopten bij de Aquascene waar we allerlei zeevissen mochten voeren. Grote vissen aten het brood letterlijk uit je hand. De botanische tuin was een mooi park, maar bood helaas weinig schaduw. En de waterfront was weer een heel ander hip stukje stad, een ideale plek voor een heerlijke ijsco. Net als in Cairns is ook hier weer een lagoon gemaakt, zelfs met echte golfslag, omdat zwemmen in de zee niet mogelijk is ivm haaien, kwallen en krokodillen.

De volgende dag gingen we op weg naar Litchfield nationaal park. Voor het eerst reden we de outback in en al heel snel wordt je dan duidelijk waarom hier zo weinig mensen wonen. Wat een droge woestenij! Schriele boompjes met droog of zonder blad, dor bruin gras en rode stoffige grond, zo ver je kijken kan. Hier en daar een palmboom en heel veel eucalyptusbomen. En dan toch middenin al die droogte konden we een paar dagen lang genieten van prachtige watervallen en er zelfs onder zwemmen. Heerlijk! Helaas meestal wel samen met vele andere toeristen, maar even goed super gaaf! Hoe moeilijker de waterval te bereiken was hoe minder andere toeristen er waren en zo zwommen we op een gegeven moment helemaal alleen in een ijskoude poel. Wel een pittig klimmetje voor Lise, maar ze deed het maar mooi weer even! De natuur rondom de watervallen, poelen en kreekjes was enorm groen en jungle-achtig. Zo konden we ons een beetje voorstellen hoe anders het er hier in het natte seizoen uit moet zien. Er valt dan in 4 maanden tijd 2x zoveel regen als in Nederland in een heel jaar.

Al snel na het betreden van het nationaal park zagen we enorme termietenheuvels, kathedralen noemen ze deze. En met enorm bedoel ik niet een meter hoog. Nee de hoogste die we zagen waren rond de 5 meter hoog en volgens de informatie een jaar of 50 oud! Indrukwekkend wat zulke kleine beestjes kunnen bouwen! Ook noord-zuid termietenheuvels zagen we hier. Op een hele speciale manier gebouwd waarbij rekening is gehouden met de stand van de zon.
Na een paar dagen zijn we, via de laatste supermarkt voor de komende dagen (wat zijn de boodschappen hier ontzettend duuuuur!!!), door gereden naar Cooïnda. Onderweg zijn we nog gestopt bij het bezoekerscentrum voor wat informatie over de omgeving. We hadden hier een mooie camping vlakbij Yellow waters. We boekten een sunrisecruise en gingen zodoende om half 7 in de ochtend met een bootje het water op om naar de zonsopkomst en de ontwakende natuur te kijken. Wat een ervaring weer, zo mooi! Met het reizen van de zon trok de mist op en werden de vogels wakker en zo zagen we heel veel verschillende aparte exemplaren (zee arenden, kingfishers, kookaburra’s) van heel dichtbij. Hoe zonniger en warmer het werd hoe meer salties we ook zagen. Dat zijn de nogal agressieve en grote krokodillen die zowel in zoet als in zout water kunnen leven. Op een gegeven moment zwom er zo’n enorm beest naast de boot mee en kwam steeds dichterbij. Hij keek Lise en mij met een schuin oog aan…brrr. Opeens besefte Lise heel erg goed dat we dit keer niet in de dierentuin waren en waarom ik toch steeds zei dat ze haar handen binnen boord moest houden. Blijkbaar was deze grote vriend niet hongerig en hij dook weer onder. Fieuw….

Dit deel van Australië waar we nu zijn werd vroeger bewoond door de Aboriginals. In Nourlangie zijn we naar 1000 jaar oude rotstekeningen gaan kijken. Temidden van een prachtig stukje natuur met grote geel/rode rotsen klauterden we langs de rotsen waarop de tekeningen te zien waren. Taferelen uit hun leven of religieuze afbeeldingen vertelden ons wat er zich hier duizenden jaren geleden moet hebben afgespeeld. Ondanks de hitte klommen we samen naar een uitkijkpunt waar je honderden kilometers ver weg kon kijken naar Arnhemland.
De camping bij Cooïnda was er eentje met mooie zwembaden, waar we ’s middags als de temperatuur ver boven de 30 graden was gestegen een heerlijke verkoelende duik konden nemen. De meiden kunnen er geen genoeg van krijgen! In de omgeving van de camping ook nog wat korte wandelingetjes gedaan, oa een wandeling naar het cultureel centrum waar veel te zien was over de Aboriginals. En eentje naar de Home Billabong. Helaas konden we hier niet bij de waterkant komen wederom ivm het gevaar van krokodillen.
Ook hier in Litchfield en Kakadu np zien we weer verschillende dieren. Zo zat er op de camping in Darwin op een avond een brutale possum bij onze camper de pan tomatensoep leeg te likken. Met grote regelmaat vliegen er zwermen witte of zwarte kakatoes luid schreeuwend over en ook maakten we kennis met vliegende vossen. Een soort vleermuizen met een groot bruin behaard lijf en een spanwijdte van 1 meter. En stinken!
Gisterochtend vertrokken we van de camping bij Yellow Waters richting Jabiru. Al na 18 km kregen we een lekke band. Maar gelukkig hadden we betaald voor road assistance…alleen dan weer jammer dat je in de middle of nowhere je telefoon niet kan gebruiken….Peter moest dus terug liften naar de camping om daar te gaan bellen. Ik bleef in de camper achter met de meiden. Toen de monteur arriveerde bleek al snel dat de hele band aan flarden was en dat de reserveband ook lek was. We hadden het kunnen weten met Apollo! Maar om een lang en warm verhaal kort te maken, waren we na 3,5 uur weer onderweg. Ach ja, deel van het avontuur zullen we maar zeggen!
Inmiddels zijn we in Jabiru gearriveerd en gaan we straks eens richting Ubirr. Door de hitte en het gebrek aan beschutting in de vorm van gebouwen of bomen, doe je hier niet heel veel.
Het laatste stukje van onze reis breekt nu aan helaas. We gaan er nog even een paar dagen met volle teugen van genieten!